Zawiedziony idealista udający (nieudolnie) nihilistę.
Rozważmy układ współrzędnych. Jako istoty trójwymiarowe funkcjonujemy w środowisku ograniczanym przez wysokość, szerokość i głębokość. Wszystkie te składowe jesteśmy w stanie opisać i zaobserwować na dowolnym odcinku lub wskazać położenie w przestrzeni korzystając z odpowiednich punktów. Zgadza się? No zgadza.
„Jeśli cię to zainteresuje, powiem, że w twoim wszechświecie poruszasz się w trzech wymiarach, które określasz mianem przestrzeni. Poruszasz się poza tym liniowo w czwartym wymiarze, który określasz mianem „czasu”, i stoisz jak zamurowana w piątym – tak zwanym prawdopodobieństwem elementarnym. Potem sprawy nieco się komplikują, a w wymiarach od 13 do 22 dochodzi do wydarzeń, które z pewnością cię nie interesują. Jedyne, co powinnaś teraz wiedzieć, to to, iż wszechświat jest znacznie bardziej skomplikowany, niż jesteś sobie w stanie wyobrazić, nawet jeśli wychodzisz z założenia, że taki, jakim go znasz, jest już i tak do dupy.”
