Ukazała się niedawno świetna płyta Marka Pritcharda znanego w wąskich kręgach miłośników muzyki elektronicznej znakomitego kompozytora (Warp) powstała w duecie z Thomem Yorke (ex?) Radiohead. Bardzo ciekawe klimatyczne wydawnictwo przypomina przynajmniej mi, że niemal dokładnie 28 lat temu usłyszeliśmy kultowy Paranoid Android, który zostanie z nami chyba już na zawsze. 🙂 Promujący płytę zatytułowaną Tall Tales kawałek The White Cliffs to absolutne arcydzieło tak w warstwie muzycznej, wokalnej jak i tekstowej, pięknie wpisuje się w deterministyczną wizję rzeczywistości….Everything is out of our hands! U mnie zagości jak zwykle przy takich numerach w pętli na co najmniej kilka dni.
Czytaj dalej „Tall tales.”
I remember how they held me…
Tak to już jest ze mną, że rzygać mi się chce jak pomyślę, że coś mam napisać wiedząc, że i tak prawie nikt nie odczyta tego tak jakbym sobie życzył, a gorsze nawet jest to, że przy celowym zaszyciu się w kącie sieci chętnych do zgłębiania sensu będzie tyle co na palcach jednej ręki. Od lat celowo chowam to wszystko byleby nie zderzyć się z bydłem, bo tego zderzenia nie przetrwam w myśl powiedzenia – nie dyskutuj z idiotą bo sprowadzi cię do swojego poziomu i pokona doświadczeniem….
Czytaj dalej „I remember how they held me…”
Nastrojowe dźwięki w blasku świec i neonu z napisem Tandberg.
Od dobrych kilkunastu lat ciągnie mnie do skandynawskich klimatów, na tyle że rozważałem nawet wyprowadzkę na Islandię. Zakochałem się w tej wyspie w czasie dwukrotnych pobytów a życie mimo, że przyprószyło moje skronie siwizną nadal nie zabiło we mnie idealisty i romantyka. Nauczyłem się tylko uważać na ludzi, a tak naprawdę to izolować od nich na tyle na ile się da i o ile ktoś kilka lat temu zapytałby mnie, czy czuję szczęście, spełnienie i radość z życia to nie byłbym pewien mimo mnóstwa ludzi wokół, w tym też tych wydawałoby się najbliższych. Na dziś już tak – pokochałem samotność. Wystarczy po prostu odrzucić wszystko, co człowiekowi niepisane a skupić się na sobie i swoich potrzebach, zainteresowaniach. Prawda, że proste? xD
Czytaj dalej „Nastrojowe dźwięki w blasku świec i neonu z napisem Tandberg.”
Najbardziej niedoceniona kapela.
Abraxas osobom wychowanym na Trójce, czy audycjach Tomasza Beksińskiego nie trzeba przedstawiać, nie mniej jednak biorąc pod uwagę kunszt muzyczny, gitarowe riffy i solówki jakie prezentowali, to jest to zespół ekstremalnie niedoceniony. Postanowiłem przypomnieć to niewątpliwe zjawisko polskiej sceny progresywnej dlatego, że niedawno ktoś zrobił naprawdę świetny jakościowo klip do jednego z większych przebojów grupy, czyli Dorian Gray. 
Czytaj dalej „Najbardziej niedoceniona kapela.”
The Poks :)
Czyli kolejne absolutne odkrycie polskiej sceny muzycznej po Millenium i The Sin 🙂 Oczywiście muzykę wszczepił mi Matecznik Dźwięków Niebanalnych, a mianowicie Rockserwis.FM Rzadko zdarza się, aby genialna warstwa muzyczna korespondowała z tekstową, ale tak właśnie jest w przypadku The Poks, dlatego uważam album “Ja człowiek” za wyjątkowy fenomen. Po głębszym wsłuchaniu się, szczególnie na dobrym sprzęcie i przy użyciu wyobraźni można odkryć niesamowite wkładki łączące tę twórczość ze wspaniałymi latami osiemdziesiątymi! Efekty na syntezatorach w Acid wrzucone w głębię stereo robią kisiel z mózgu. No chyba, że jesteś betonem, ale wówczas musisz się zastanowić co tu robisz? xD
