Kategoria: Poezja

Opublikowane w

Znów.

Znów

Czy mogłabyś ZNÓW, spłynąć z obłoków nieba, górujących nad ciżbą codzienności?
Czy mogłabyś ZNÓW, leżeć przy mnie i słuchać jak mówię, dotykając Twojej twarzy?
Czy mogłabyś ZNÓW pytać o wszystko i cieszyć się jak dziecko?
Czy mogłabyś ZNÓW czuć więź tak wielką, że rozgadują się wszystkie dzwony w okolicy?
Czy mogłabyś ZNÓW leżeć na ławce, trzymając głowę na mych kolanach, które mimo, że ścierpły pozostają nieruchome?
Czy mogłabyś ZNÓW poprawić włosy, w sposób godny Rity Heyword?
Czy mogłabyś ZNÓW zostawić samochód na moim parkingu, tak bym przez kolejne pół roku budził się rano i sprawdzał, czy go tam nie ma?
Czy mogłabyś ZNÓW sprawić, aby czerwień zachodzącego słońca mijana na drodze burzyła mą krew w żyłach?
Czy mogłabyś ZNÓW zostać, zamiast odchodzić z zimnym “muszę już iść”?
Czy mogłabyś ZNÓW…?

Kokaino…przy, której najlepszy towar, jest proszkiem do pieczenia…
Mogłabyś…chciałabyś…gdybym ja ZNÓW, potrafił na zewnątrz być tak zimny jak Hekla.

Opublikowane w

Jak to jest być człowiekiem?

Śmieszne

Jak to jest być człowiekiem?
spytał ptak.

Sama nie wiem:
Być więźniem swojej skóry
a sięgać nieskończoności.
być jeńcem drobiny czasu
a dotykać wieczności.

być beznadziejnie niepewnym
i szaleńcem nadziei.
być igłą szronu
i garścią upału.

wdychać powietrze
dusić się bez słowa.
płonąć
i gniazdo mieć z popiołu.

jeść chleb
lecz głodem się nasycać.
umierać bez miłości
a kochać przez śmierć.

To śmieszne odrzekł ptak
…wzlatując w przestrzeń lekko.

Anna Kamieńska

Opublikowane w

Jeden z tysiąca.

„Jeden na tysiąc, jak mędrzec naucza,
Stokroć ci bliższy będzie niż brat.
By go odnaleźć, w drogę wyruszaj,
Choćbyś zwędrować miał wokół świat.
Dziesiątki i setki zobaczą w Tobie,
Obraz stworzony z podłych słów,
Ale z Tysiąca Jeden człowiek
Spojrzy wraz z tobą w oczy złu.
Próżne przysięgi, modlitwy i prośby;
Wszak trudno w sprawie własnej być świadkiem,
Dziesiątkom i setkom łatwiej cię sądzić,
Po gestach, czynach i mowie gładkiej.

Lecz gdy cię spotka na morzu wzruszony,
Jeden z Tysiąca i ujmie twą dłoń,
To koniec męki, toś już ocalony,
Gotów przepłynąć najgłębszą toń.
Groszem podzieli się z tobą bez słowa,
A twoim nie wzgardzi w potrzebie.
W zgodzie będziecie dalej wędrować
Za całe bogactwo mając siebie.

Dziesiątki i setki zapragną złota,
I srebra, lecz ty wiedz, że więcej,
Wart Jeden z Tysiąca, bo on w kłopotach,
Nie kiesę otworzy, lecz serce.
Na dobre i złe swój los z twoim złączy,
Na czasy chwały i klęsk.
Spojrzenia ludzi, co jad w duszy sączą,
Nie będą mu straszne – o nie!
Dziesiątkom i setkom odbierze spokój,
Stek szyderstw, potwarzy i obelg,
Lecz Jeden z Tysiąca u twego boku
Wytrwa do śmierci – i po niej!”

Rudyard Kipling

Rafał Skonecki