Na koncert wybierałem się już od dłuższego czasu, z tym że z nastawienie bardziej pod kątem Billego Idola. Niestety ze względu na brak czasu temat odpuściłem aż do piątku rano, kiedy to kumpel zadzwonił, że ma dwa bilety (klasycznie wystawiła go panna) i wybiera się do Strzelinka. Z Poznania wyjeżdżamy dość późno, korki straszne, ale podróż mija dość szybko. Po prostu wspominamy stare karabiny przy muzyce z lat osiemdziesiątych. 🙂 Na miejscu jesteśmy przed 20, rozbijamy namiot, piwko i czas na koncert!
Zawiedziony idealista udający (nieudolnie) nihilistę.
