Kemping w Seyðisfjörður okazał się bardzo sympatyczny, podobnie jak miasteczko, łączące w sobie urok surowej, zimnej północy z ciepłem elewacji domów, które mieszkańcy pieczołowicie pielęgnują. Zwijamy się koło 11, uprzednio spacerując dość dużo po okolicy. Droga wiodąca do miasteczka jest bardzo urokliwa, wiedzie bowiem przez potężne wzniesienie, wijąc się w niekończących się estakadach i ukazując piękno okolicznej przyrody, usianej wodospadami i rwącymi strumieniami. Dziś w planach wiele atrakcji, zaczynamy od starej wioski Bustarfell, której korzenie sięgają 1770 roku. Ta sama rodzina prowadziła farmę aż do 1966 roku, kiedy to przekazali gospodarstwo państwu, które przekształciło je w muzeum. Bardzo klimatyczne miejsce, z którego wieje niesamowite ciepło, mimo że pogoda raczej chłodna. 😉 Zaskakuje nas spora ilość przedwojennej porcelany z Ćmielowa! Przepiękne zdobienia no i ta duma, że nawet TU jesteśmy pośrednio obecni od dawna. Ogromne wrażenie w ekspozycji usytuowanej w prostych, wiejskich chatach wtopionych w torfową rzeczywistość robią przedmioty codziennego użytku, takie jak miski, grzebienie, zegarki, karty do gry – wszystko wygląda jak zaklęte w czasie, tak jakby właściciele dopiero co wyszli do prac polowych,
zostawiając rzeczy w idealnym porządku.
