Kameralna impreza, byłem tam głównie ze względu na The Poks, które grało support dla Amarok, na sali maks 50 osób, coś pięknego i niepowtarzalnego mimo fatalnej akustyki, Dziękuję! 🙂
Rafał
It’s not the end.
Tomek Meissner.
Ludzi spotkanych w życiu będąc Tomkiem Meissnerem dzieli się w zasadzie na trzy grupy:
– potrzebni do egzystencji, mają wpływ na zasoby, lubią Tomków za ich szczerość i naturalność oraz skuteczność, są tolerowani z uśmiechem fałszu na twarzy ale też z pewnego rodzaju szacunkiem – za umiejętność pływania w gównie. (5%)
– tło, czyli wszystko to co spotykasz na ulicy na co dzień i czujesz, że jesteś osobnym gatunkiem. (94,5%)
– ważnych, tych którzy poświęcili ci choć promil swojego emocjonalnego życia, po czym uciekli przerażeni tym co odkryli po zerwaniu zewnętrznej warstwy farby.(0,5%)
Ci ostatni mają najgorzej, bo ciężko ich zapomnieć.
Przepraszam wszystkich z tego pół procenta.
Rafał.
Tańczący z duchami.
No i mam kolejne muzycznie odkrycie 2023 po The Poks. 🙂 Okazuje się, że w Warszawie istnieje taka kapela, która nazywa się Dziwna Wiosna. Tworzy ją trzech muzyków, Dawid Karpiuk – gitara i wokal, Wojciech Traczyk – bas i Łukasz Moskal – gary. Brzmienie bardzo nietypowe jak na współczesne czasy, podbudowa artystów jest dość solidna, a z tego co czytam to przymierzają się do wydania drugiego albumu, pierwszy dostał nominację do do nagrody Fryderyka. Posłuchajmy numeru zatytułowanego Chłopcy – dla mnie bomba, podział kawałka na dwa pozornie niepowiązane aranżacyjnie kompozycje wyszedł genialnie! Muzyka chwyta, tekst genialny, oczywiście mam swoją interpretację -za to lubię takie numery, można sobie to i owo powyobrażać.
Czytaj dalej „Tańczący z duchami.”
Studnia bez dna.
Większość z nas ocenia innych przez pryzmat fizyczności, dzieje się to szczególnie w fazie poznania, gdzie parę sekund decyduje o nastawieniu do drugiego człowieka. Jest sobie pewna pogodynka, która prowadzi świetny podcast, przede wszystkim ma niesamowicie zmysłowy głos, ma naprawdę zaangażowane przemyślenia, często konstruowane na bazie własnych doświadczeń a dopiero na końcu w mojej skali jest atrakcyjną kobietą xD Pani owa zniknęła na kilka miesięcy, nawet dopytywałem się jej kiedy powrót, jakiś czas temu odpisała, że wkrótce bo znów jest na zakręcie życiowym. Przyjąłem jako dobrą monetę i zapomniałem, nie moja liga żeby się angażować. Zajrzałem wczoraj, okazuje się, że podcast żyje, pani przeżyła rozstanie z partnerem co wyłączyło ją na kilka miesięcy ze światła kamer – to naturalne, mnie to zajmuje parę lat xD Ale do czego zmierzam, otóż pani na swoim profilu instagramowym urządziła coś na przykład Q&A no i oczywiście najmocniej temat zdominowały pytania panów czy ma faceta oraz próby zaproszenia na kawę 😀 Ludzie, jeśli sądzicie, że przebijecie się do top laski zaproszeniem na kawę to szczerze wam współczuję. Mnie śmieszy – cóż zrobić?
Czytaj dalej „Studnia bez dna.”