Tag: relacje

Opublikowane w

Jestem zmęczony.

Rzadko bywam w przybytkach typu BOK kablówki. Siedzę właśnie na krześle i się nudzę. W kolejce 8 osób i dwie smutne panie z obsługi. Pobrałem numerek w automacie i słucham. Wie pani dekoder chyba wyzionął ducha… Ale w ogóle nie działa? No kontrolki jeszcze wczoraj migały. A dziś już nie? Nie, to znaczy tak, migają dziś też ale nic nie widać. A no to nie całkiem wyzionął ducha. No nie całkiem ale wszystko mryga.
 
Wie pani co zgubiłem książeczkę opłat i nie płaciłem przez trzy miesiące a dziś mi wyłączyli. Co ja mam robić, bo wie pani bez telewizji , to ani rusz. Ile ma Pan tam dekoderów, trzy. Tak trzy, bo w każdym pokoju jeden. Aha, no to dobrze.
 
Jest też koszykarz, który mówi tylko po angielsku , więc pomagam mu się dogadać.
 
Jest też koleś, który przyszedł się wyżalić, że PH go po chamsku potraktował a montażysta wyśmiał. Jakiś taki kontrast między uśmiechniętymi panienkami w reklamie a rzeczywistością.
 
Moja kolej. Droga pani, chciałbym zamknąć umowę i zrezygnować z usług. Ojej a dlaczego? Wie pan, mam wspaniałą ofertę dla Pana! 27 kanałów sportowych! Tu pojawia się uśmiech pani na zasadzie – got you! Bingo!
 
Droga pani, otóż zupełnie nie dziwi mnie pani oferta dla mnie, gdyż kilka lat temu w Aster City miałem to samo, zatem odpowiem identycznie, mając nadzieję, że nie będzie pani smutno. Otóż droga pani! Interesuje mnie każda oferta tylko bez programów sportowych. Po prostu nie widzę żadnej przyjemności w oglądaniu mordobicia czy biegania po trawie kilkunastu facetów za piłką.
 
Zupełnie również nie dziwi mnie pani reakcja, wyrażająca totalne zdziwienie. Nie, nie umawiam się na kawy, nie potrzebuje telewizji, chce tylko zamknąć tę umowę i spokojnie opuścić ten lokal 🙂
 
I tu pojawia się mój szczery uśmiech 🙂
 
Pani zerka na mnie badawczo kserując dokumenty, czy czasem nie wpadnę w szał, albo nie zacznę strzelać. Facet nie oglądający sportu jest niepełnosprawny i albo jest homo albo nie wiadomo.
 
Wyszedłem. Rześkie powietrze dziś, chyba zima idzie.
Jak jeszcze raz usłyszę od jakiejś kobiety żebym nie szufladkował ludzi to się oflaguję! 🙂
Opublikowane w

Z kamerą wśród zwierząt.

Ktoś zapyta co było prawdziwym mechanizmem prowadzącym do wywołania awantury w filmie poniżej? Nie? To ja odpowiem sam sobie. Czemu? Bo jak piszę, to porządkuję swoją wiedzę i mimo, że czuje wzburzenie, to nie poddam się póki nie rozłożę na czynniki pierwsze tego syfu. Później trzasnę drzwiami i zamieszkam na połoninie 🙂

Zacznijmy od końca…

Kobiety uwielbiają wzbudzać pożądanie u jak największej liczby mężczyzn. Wiąże się to z prymitywnym mechanizmem strategii reprodukcyjnej naszych przodków, polegającym na tym, że kobieta będąca z natury słabsza fizycznie i niezdolna do podjęcia skutecznej walki o siebie i potomstwo musiała utrzymywać w orbicie zainteresowania różnych samców, po to aby w razie śmierci Alfa na polowaniu móc natychmiast zastąpić go Betą, który co prawda odznaczał się mniejszym współczynnikiem agresji ale nadal mógł zapewnić przetrwanie genów. Dziś już nikt nie morduje potomstwa poprzednika wchodząc w posiadanie samicy, po to aby przekazać własne geny, świat poszedł do przodu a my…pozostaliśmy w sferze starych popędów, które rządzą nami do dziś. Te najbardziej pożądane z naturalnego punktu widzenia potrafią utrzymywać łańcuszek nieświadomych facetów przekraczający setkę. Dywersyfikacja daje przewagę, bo pani nie jest w stanie związać się emocjonalnie z jednym mężczyzną. Oni myślą prawie zawsze w kategorii “tej jedynej”. Oczywiście jest grupa mężczyzn, którzy z zimną krwią zachowują się identycznie ale są to najczęściej psychopaci. Patologia! To tak nie działa! Bzdury! Jasne…

Dwa przykłady na szybko:

Andrzej Zaucha, Yves Goulais i Zuzanna Leśniak – konflikt sprowokowany przed kobietę doprowadza do śmierci dwóch osób. Czemu przez kobietę? Bo mając męża wdała się w romans z innym. Nie potępiam rozwiązłości – jest to sposób na życie i konsekwencje tegoż jak każdy inny wybór. Nie mniej jednak, jeśli zawiera się umowę, to dotrzymuje się słowa. W tym wypadku Goulais jako trampolina finansowa i zawodowa dla młodej aktorki wypalił się a Zaucha ciągle był obiecujący w tym względzie. Żadnej dla niej nie był człowiekiem, tylko środkiem do celu. Dla każdego z nich ona była bramą do spełnienia ich marzeń. Jeśli ktoś nie widzi jeszcze różnicy, to trudno – pisać na priv w razie co.

Mota Engil przystojny, ustawiony prezes Pedro Jose F, pracujący u niego inżynier Mirosław F. i jego żona, która realizując prehistoryczną misję dziejową swoich przodkiń sprowokowała konflikt między dwoma samcami doprowadzając do śmierci jednego z nich. Znów temat zobowiązań – nikt, nikomu nie może zabronić prawa do dysponowania własnym ciałem. Można je nawet sprzedawać i ja nie zamierzam tego oceniać. Zawsze jednak będę oceniał konsekwencje życiowych wyborów, jeśli są one źródłem czyjejś tragedii czy kłopotu. Gdyby nie prymitywne mechanizmy, ziemia byłaby krainą mlekiem i miodem płynącą. Kto wie, czy mityczny raj nie był właśnie takim miejsce, gdzie nie było miejsca na gierki, zawiść, chore emocje. Ktoś to jabłko zerwał…Trudno też się dziwić kobietom, że działają w ten sposób, skoro my sami również nie potrafimy się kontrolować i przełożyć nacisk z chemicznego pożądania na stabilną relację. Mimo wszystko próbujemy to kontrolować – stowarzyszamy się, analizujemy, odrzucamy syf dając mu opór.

Nie uznaje argumentów typu, u moich znajomych jest inaczej, to patologia itp. Dwa powyższe przykłady to nie margines a poza tym doświadczenie nauczyło mnie, że im więcej lukru na babce piaskowej tym bardziej jest ona pusta w środku a wszystko czym żyje, co robi, jak działa służy jednemu – podtrzymaniu mitu szczęścia. Weźmy facetów mieszkających w wynajętych mieszkaniach, nie mających oszczędności, spłacających raty za sportowe SUVy, brylujących w najlepszych klubach w ubraniach od Armaniego, czy kobiety mieszkające po trzy a odkładające na torebki po 3k $ tylko po to, aby opakowanie na zewnątrz lśniło. Pół biedy jeśli da się takich ludzi łatwo zidentyfikować i odkryć, gorzej jak uda im się nas podejść, dzięki urokowi jaki przez swą grę roztaczają wokół. Wówczas mamy poważny problem, bo ich aura jest silniejsza od naszej. Nasza droga jest kamienista i trudna ale wiedzie na szczyt. Ich droga jest pełna krótkich radości, sztucznego blichtru. I my i oni obudzimy się da natura na emeryturze…nie pomoże ani torebka ani chirurgia kosmetyczna. Bez zasobów będą skazani na wegetację.

Przejdźmy jednak do analizy. Czemu pani uderza kilka razy siedzącego spokojnie faceta? Otóż widzi, że w jej otoczeniu jest jeszcze jeden, prawdopodobnie chłopak (zielona koszulka), który jest typowym Beta. Spolegliwy, miły, sympatyczny. Coś złego? Absolutnie nie, gdyby nie fakt, że jest on tylko narzędziem w rękach pani. Ten drugi zresztą też. Co ich łączy? To, że obaj biorą udział w przedstawieniu, z którego nie zdają sobie sprawy a którego celem jest wzbudzenie konfliktu między nimi, z których lepszy, silniejszy, sprawniejszy wygra i wejdzie w posiadanie waginy. Śmieszne? Śmiejcie się dalej ale to jest prawdziwa natura ziemi…tej ziemi. Sam błagam siebie i wszystko wokół, było inaczej i szukam rozpaczliwie ludzi, którzy wyłamują się z tych schematów ale niestety jest dokładnie tak jak piszę. Nawet Ci co mówią, że jest inaczej działają w ten sposób. Wersja light?
Proszę bardzo!

Drogi przyjacielu! Czemu ona non stop opowiada Ci o zaradności jej kolegi. Wiesz Misiu, on jest taki wesoły, zabawny, poza tym bardzo inteligentny i ma dobrą pracę. Poznajesz gościa i okazuje się klasyka. Przechodzony aktor z korpo brylujący w modnym klubie z rozpiętą koszulą i drogiej marynarce. Czyste przedstawienie! Ty kolego właśnie stałeś się elementem łagodnej wersji tego co widać na filmie. Sprowokowania konfliktu mającego doprowadzić do walki o waginę. Wiem, że duża część z nas jest na tyle tępa, że nie widzi tych gierek i idzie jak stado bydła na rzeź. Ja jestem ciut dalej ale też w czarnej dupie bo zawsze jak trafiałem na takie klimaty to kończyło się to radosnym przytakiwaniem, odbiciem piłeczki z opowieścią o mojej zajebistej koleżance, fochem pani (pozornie wszystko gra, a że wieje chłodem, to efekt zimy) oraz stulitrowym workiem butelek po piwie u mnie. Na zewnątrz PEWEX – piwko, klub, zabawa 🙂 The show must go on i kolejny jeleń orbituje nie zdając sobie sprawy z tego, że jest tylko kawałkiem lalki zawieszonej na sznurku. W głowie ma już wizję i domu i ganku i pani siedzącej na progu z jego dzieckiem. Znasz to przyjacielu? Myślę, że aż za dobrze, bo tu nie ma znaczenia wykształcenie, wiedzę specjalistyczna typu doktora z przyrody nieożywionej, pieniądze, pozycję. Nie masz jednego – umiejętności widzenia rzeczywistości taką jaka ona jest. To nic złego, powiem Ci więcej – nigdy nie idź tam, gdzie ja, bo Twoje życie stanie się piekłem. Zamiast ludzi już po krótkiej interakcji z nimi będziesz widział ciąg opadających zer i jedynek z Matrixa. Piekło Dantego przy Całej Jaskrawości, za którą oddał życie Sted jest komedią.

Scena po scenie, najpierw będzie wersja hard, później light:

1)
Uśmiech na naćpanej twarzy pani, próba uderzenia siedzącego faceta, próby zasłonięcia się przez niego.

2)
Sprawy idą w dobrym kierunku, pani po trafieniu Alfa natychmiast ucieka w stronę beta.

3)
Beta staje między kobietą a Alfa – scenariusz się wspaniale realizuje.

4)
Kobieta na wszelki wypadek ewakuuję się w stronę koleżanki. Wyczuwa niepokój czując, że Alfa nie odpuści i szuka wsparcia. To samo robią kobiety w razie innego rodzaju zagrożeń.

5)
Beta wyraźnie czuje respekt przed Alfa i łagodzi konflikt – tak naprawdę wygraną nadal jest wyłącznie pani.

6)
Konflikt zaczyna wygasać a pani nadal nie jest pewna, komu oddać waginę, wobec powyższego prowokuje znów Alfa zasłaniając się Betą.

7)
Beta wpada w panikę i karze dzwonić po policję, przewidując jako facet dalszy rozwój wypadków. Kobieta przeprasza niby ale jednocześnie z uśmiechem na ustach eskaluje konflikt próbując znów uderzyć Alfa. Jednocześnie korzysta z parawanu zapewnianego jej przez Betę.

8)
Beta jest przerażony, prosi Alfa o uspokojenie się, wszak to tylko kobieta.

9)
Beta nadal stoi w obronie kobiety zasłaniając ją przed Alfa. Liczy w zamian na dostęp do waginy (podświadomie).

10)
Kobieta daje Beta sygnały, że docenia jego starania w jej obronie, dotykając go za twarz i szyję. W tej chwili Beta już przegrał, bo ją interesuje już wyłącznie Alfa. Jeśli Alfa jest jej chłopakiem, to takie działanie ma wzmóc w nim agresję, jeśli Beta jest jej chłopakiem, chodzi o pozbycie się go poprzez wystawienie na niebezpieczeństwo.

11)
Beta obejmuje kobietę pod biustem będąc pewnym zwycięstwa. Nadal jedyną dobrze bawiącą się osobą w tym układzie jest ona. Alfa jest nabuzowany a Beta przestraszony, mimo że udaje twardziela.

12)
Alfa eksploduje. Kobieta dostaje cios w twarz. Beta jest przerażony i próbuje straszyć Alfa z marnym skutkiem. Widać po jego mowie ciała, że się boi.

13)
Beta prosi Alfa o przerwanie ataku. Jest to jedyna możliwa dla niego strategia. Atak zakończyłby się w warunkach prymitywnych jego śmiercią a w tym konkretnym przypadku ciężkim pobiciem.

14)
Kobieta odzyskuje myślenie i opuszcza stan haju hormonalnego. Bezpośrednim katalizatorem tego stanu rzeczy jest piącha Alfa. Traci animusz bo nie spodziewała się takiej reakcji – liczyła na bójkę między nimi.

Efekt?

Dwóch poróżnionych facetów, obita laska. Beta w jej oczach jest cieniasem, co nie potrafi obronić kobiety, Alfa awanturnikiem z buzującym testosteronem.

Na koniec pytanie. Kto w tym układzie ma większe szanse na dostęp do waginy rzeczonej pani? Na odpowiedzi listowne czekam do przyszłego poniedziałku po adresem:

Telewizja Polska
ul. Woronicza 17
z dopiskiem:

Z kamerą wśród zwierząt.

Dziękuję za uwagę i z poczuciem ulgi udaję się na polowanie celem gromadzenia zasobów. Niech moc będzie z Wami.

Opublikowane w

Ludzkie projekcje.

Znów w trasie, dziś trochę mniej busiarzy, bo mięso zamroczone piwem śpi w noclegowniach odsypiając emocjonalną debatę dwóch pań w średnim wieku. Nawet miła rozmowa, niczym lata temu w jaskini przy darciu pierza – zero konkretów za to pełno frazesów. Korzystając z faktu, że wściekły PH w białej Fabii nie dał rady utrzymać się na moim zderzaku, mimo dużych ambicji, rozwalimy kolejnych kilka mitów, jakimi jesteśmy karmieni od dziecka na ziemi, tej ziemi…
 
Na pewnym forum dyskusyjnym wielu młodych chłopaków wylewa swe żale na współczesne kobiety, które powykręcane emocjonalnie przez programowanie i liczne lewicujące koleżanki, zupełnie nie mogą się odnaleźć we współczesności, powodując rwanie włosów z głów przez poukładanych chłopców, którzy chcieliby się prowadzać z nimi za ręce, a z powodu zagubienia się w gąszczu świata przez nasze drogie panie, siedzą w kącie i trzepią prącie.
 
Drogi przyjacielu, nawciskała Ci mama iluzji o głębi duchowej kobiet, boskości, delikatności, altruizmowi i pełnej dobroci. Prawda? Prawda! Zapomniałeś tylko o jednym, budując wizję świata, którego realia właśnie wywalają Cię z torów, że to mówiła… kobieta, a nasze drogie panie mają skłonność do projektowania świata, jakim chciałyby, żeby był a nie jakim jest 🙂
 
Bez przerwy słyszę, że ta czy tamta zdradziła, puściła, nachlała a miało być tak pięknie, tak wspaniale 😉 Kiedyś było, bo programowanie, brak samodzielności ekonomicznej, a także strach przed ostracyzmem i ogniem piekielnym sprawiał, że białogłowy żyły w ukryciu, chowając swoją prawdziwą naturę. Dziś w czasach lewackiej propagandy, wiele z nich odkryło swoją prawdziwą naturę i zderzyło się z dysonansem wewnętrznym, będącym skutkiem programowania od dziecka.
 
Wyjaśniamy sobie jedną rzecz:
 
Bez względu na płeć nie różnimy się w mechanizmach, czyli one tak jak my lubią wyzwania, smak zwycięstwa, mocne życie, rozwój, poznanie, walkę. Różni nas jedynie sposób dochodzenia do celu i rola, jaką naznaczyła nam naturą w procesie powielania gatunku. Dla nas naturalnym jest ilość potomstwa, dla nich, jakość. My załatwiamy niemal wszystko po męsku, czyli przeważnie siłą i logika, one po kobiecemu, czyli podstępem, emocjami, iluzją. Cel jest ten sam. Sukces.
 
Doszliśmy do momentu, gdy możemy mówić o definicjach. Co powoduje, ze Twoja luba strzela oczami do Twoich kolegów, próbując lepiej lub gorzej ukryć ten fakt przed Tobą? Odpowiedzią jest hipergamia. Kobieta zawsze, nawet będąc w związku z bardzo silnym mężczyzna, podświadomie szuka jeszcze silniejszego. Jest to główny powód rozwalania się relacji, jeśli stroną inicjującą rozpad jest kobieta, przy czym nie kombinuj drogi kolego, że pan posuwający właśnie na pagony Twoje ciasteczko jest lepszy od Ciebie. Może być, ale nie musi. Czemu? Bo od czasów pierwotnych ich największa siła, czyli intuicja uległa stępieniu. Co możesz, zatem zrobić? Na pewno nie walczyć jak mama mówiła, czyli kwiatami, rozmową – tam działają czyste emocje. Pamiętasz jak Bukowski pisał, że facet musi być gotowy na to, że wszystko, żona, dom, praca, zdrowie runie w jednej chwili? Miał rację, bo wszystko na ziemi, tej ziemi stoi na fundamentach z piasku.
 
Jeśli padniesz ofiarą hipergamii, a ona w swojej głowie zbudowała już iluzję siły innego to nie masz szans. To nie facet, że się ulituje, zastanowi. Jesteś trupem. Im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym lepiej. Co może zrobić trup? Zmartwychwstać, w tym wypadku z inną, najlepiej młodsza kobietą. Czemu? Bo z nią zrealizujesz znów program, który masz wykonać. Jak się ogarniesz, staniesz na nogi po ciosie w nerki, to jest bardzo prawdopodobne, że Twoja była będzie chciała wrócić, nawet, gdy się do tego nie przyzna. Warunkiem jest to, abyś żył a nie prosił o litość. Tam pojęcie litości istnieje tylko wobec psów i kotków 😉
 
Czy to źle? Nie. To natura. Moja ex tez chce wracać, bo jak to często okazało się, że jedyne, co ją prowadziło w czasach, gdy obcinała mi jaja w chwili mojej słabości, to iluzja w jej własnej głowie. Tak na marginesie – nie stawiałbym na powroty. Żyj swoim życiem a jej daj szansę odnaleźć się z kimś innym.
Wszystko, co piszę to tak zwana prawda życiowa, której sam nie potrafię często zaakceptować, dlatego w chwilach kłopotów warto skorzystać z zimnego oka nieuwalonego emocjonalnie kolegi. Zimny prysznic zawsze dobrze robi 😉
Znów Janki, no cóż ten tydzień muszę się męczyć, ale później znów powitam przestrzeń, swobodę i powietrze. Pamiętaj, że po nocy przychodzi dzień a po burzy spokój 🙂
 
Może by Biesy zrobić znów next week?
 
Dobrego dnia.
 
PS: Nie pisz, że Twojej kobiety te mechanizmy nie dotyczą 😉 Jeśli tak sądzisz, to spójrz na nią i pomysł, czemu ukryła je głęboko w sobie 😉 i pamiętaj, że to nic złego. To tylko naturą, którą musisz zaakceptować albo wybrać kompromis bądź samotność. Cokolwiek byleby świadomie. Jutro obalimy kolejny mit. Hej.
Opublikowane w

Wychodzę do ludzi bo muszę.

Wczoraj znów skasowałem wszystko, uprzednio dając upust emocjom a przy okazji byłem nieprzyjemny dla ludzi, których tak naprawdę nie znam, a którzy być może są w identycznej sytuacji jak ja, tylko ani nie potrafią ani nie mogą tego w żaden sposób z siebie wyrzucić. Bezpośrednim katalizatorem mojej wściekłości a w rezultacie załamania był fakt, uszkodzenia karty miejskiej, jaką próbowałem doładować Synowi, aby mógł jeździć autobusami do szkoły. Wizyta w MZDiK oraz panujące tam realia, konieczność zapłacenia 10 złotych za gówno, które ni z tego ni z owego przestało działać przybiło mnie dokumentnie. Nie potrafię zrozumieć, komu przeszkadzały zwykłe bilety miesięczne, normalna legitymacja i znaczek. Jakiś baran czujący potrzebę nowoczesności postanowił wprowadzić w życie kawałek plastiku, w dodatku na przestarzałej magnetycznej technologii (w erze chipa) czym wywołał moją głęboką frustrację. To wszystko buzuje mi się w głowie i mimo, że jestem bardzo uprzejmy w stosunku do tych starszych pań miotających się pomiędzy skanerem a terminalem do płatności bankowych nie mogę się powstrzymać od ironii związanych z systemem. Jak znam życie to jeszcze ktoś na tym syfie zarobił, zmuszając dodatkowo ludzi do korzystania, z czego, na co nie mają ochoty. Gdyby pozostawiono te cholerne bilety miesięczne, bo wówczas nikt by nie kupił tego kawałka syfu z tworzywa sztucznego i jełop, który to wprowadził miałby klapę a nie sukces a tak po roku gazeta wybiórcza napisze, że mieszkańcy miasta chętnie korzystają z karty miejskiej, bo wydano jej już ponad 25tys. Sztuk. Sukces! Tylko, czemu do diaska zawsze na fundamentach ze zniewolenia ludzi? Coś, co jest naprawdę dobre nie wymaga żadnej reklamy a tym bardziej zabiegów typu wycofajmy coś tam to oni będą bez wyjścia i wezmą to, co my chcemy. Co za bydło?!
 
Dalej dwa wezwania do Urzędu Miejskiego. Uprzednio wzywani byli moi sąsiedzi pod karą grzywny 1800 złotych, aby zaświadczyć, iż uporczywie nie odbieram korespondencji. To prawda! Nie odbieram NIEZAMAWIANEJ korespondencji, nie reaguję na dzwonek do drzwi, nie chcę, aby mnie nachodzono, – jeśli coś zamawiam lub spodziewam się listu, wówczas jak najbardziej. Najgorzej nie znoszę pewnego typa z wodociągów, który podjeżdża samochodem celem spisania liczników i ustawia ów wehikuł w taki sposób, że blokuje mi wyjazd z garażu. Nigdy nie zwróciłem mu na to uwagi, bo pewnie poczułby się w jakichś sposób dotknięty, ale niesmak zostaje. Poza tym parę razy opieprzał mnie w sposób dość agresywny, że mu wyniki spadają, bo nie może dokonać spisu licznika u mnie już przez kwartał! Schowałem w sobie niechęć, pozwoliłem spisać ten cholerny licznik. Ulga przyszła wówczas, gdy mechanizm bramy skończył się zamykać. Okazuje się, że koleś spisujący liczniki przypomina mi mnie, jako kształtowanego dwadzieścia la temu korpoludka, łykającego wszelkie bzdury, które miały prowadzić do celu a nigdy nie prowadziły. Ktoś słyszał kiedyś, żeby oszustwo w długim czaso-okresie coś dało w tej materii? Ja nigdy, ale z tego, co widzę dalej to robią. Jedni pieprzą innym bzdury (motywacja), drudzy udają, że to kupują (dali się zmotywować), po czym wszystko wraca do porządku. Tym porządkiem jest poczucie, że nic tu nie gra. Zresztą w firmie to samo – kompletny chaos. Ukryłem się dość mocno i nie próbuję nawet walczyć z czymkolwiek pamiętając jak kilka lat temu prawie obcięli mi łeb, bo jak zwykle pracując w organizacji widziałem przede wszystkim interes jej i ludzi, którzy ją tworzyli a nie garstki kanalii rozdających karty. Ludzie są nienachapani. Przeraża mnie to. Qrwa, ileż samochodów, działek, debilek na obcasach czy złotych zegarków trzeba posiadać być czuć się dobrze? Jest taka liczba, czy też nie ma? To jest jeden z moich problemów – nie potrafię zrozumieć zachłanności, choć potrafiłem ją w przeszłości powiedzmy to emulować tworząc całkiem dobrą maskę umożliwiającą mi brylowanie wśród takowych indywiduów. To zresztą do dziś jest powodem pewnego ukrytego wstydu.
 
Wróćmy, zatem do urzędników. Podjechałem na parking w pobliżu, wykupiłem bilet za dwa pięćdziesiąt widząc chowającą się w krzakach z aparatem cyfrowym kontrolerkę, czekającą z głodnym niczym wilczyca z małymi na przednówku wzrokiem na ewentualną ofiarę. Wystarczy kilka sekund zwłoki i już traaaach! Fota poszła, wezwanie wypisane uprzednio gotowe, tak żeby nie trzeba było ofierze spojrzeć w oczy, podbiega…numer auta, za wycieraczkę i w długą! Dalej masz człowieku dwa wyjścia. Albo płacisz, albo użerasz się w kolejnym urzędzie z kobietą (nie wiem, czemu, ale we wszystkich biurach łamana jest zasada równości wobec płci, jako że na dziesięciu urzędników tylko jeden to facet), której rozumienie rzeczywistości jest łagodnie mówiąc na poziomie ciebie z okresu, gdy miałeś czternaście lat, dodatkowo zaaferowanej ocenianiem smaku naleśników koleżanki i konsumpcją podłej kawy zaparzonej w starym, pokrytym kamieniem czajniku elektrycznym. Dwie bite godziny w piach. Lepiej już kupić ten bilet…
 
Wchodzę do okienka, dowodzik, szesnaście podpisów czytelnych i nieczytelnych i okazuje się, że cała zadyma z szukaniem mnie przez straż miejską, wzywaniem na świadków sąsiadów, straszeniem ich karami finansowymi miała na celu jedno. Zapędzić mnie do jaskini lwa, czyli przybytku zajmującego się rozliczaniem deklaracji śmieciowych. Rzadko odwiedzam przybytki pod nazwami urzędów, bo ma chroniczną niechęć i wstyd do bezproduktywnych poczynań rodzaju ludzkiego. Czytanie książki przez osiem godzin, przez jednego człowieka daje społeczeństwu więcej wartości dodanej niż przerzucanie papierów we wszystkich urzędach w całym kraju. Co zrobić? Nasze życie to fikcja. Zajmujemy się wszystkim tylko nie życiem a kiepskie aktorstwo jest główną domeną, począwszy od życia rodzinnego, poprzez znajomości (większość) a skończywszy na pracy. Chodząc po przepastnych korytarzach urzędu miejskiego w moim mieście zdałem sobie sprawę z jak potężnym teatrem mam do czynienia! Kilka pięter, setki pokojów, w każdym po kilka kobiet i jeden facet – nieprawdopodobna machina domaga się atencji, której ofiarą się stałem. Po pół godzinie poszukiwania pokoju numer 3 udaje mi się w końcu dotrzeć do sporego pokoju, w którym siedzi sześć kobiet i jeden pan. Z głośników przyniesionych z domu ryczy jakieś disco polo a jedynym pozytywnym akcentem jest piękna paproć w rogu sięgająca sufitu, która chyba tylko, dlatego tak ładnie rośnie, że jest rzadko podlewana i nikt się nią nie interesuje. Pani mierzy mnie ostrym wzrokiem – uuuuu pan to jesteś mój ulubiony klient! Wypełniam jakiś druk (po raz chyba szósty już ten sam), gdzie w kilku rubrykach piszę wiele razy nazwę miasta, w którym mieszkam, no, bo przecież jakiś misiu stworzył sobie formularz, który był przedyskutowany na Sali konferencyjnej z projektorem, zatwierdzony, zapłacony, wydrukowany – trzeba go wypełniać tak często jak się da. Pani informuje mnie, że obniżyli mi opłaty za wywóz śmieci z 20 złotych na 15 złotych miesięcznie i w związku z tym poszukiwała mnie straż miejska! Pysznie.
 
Wychodzę z tych przybytków tak zmęczony fatalną energią snującą się po tych korytarzach, że mam ochotę natychmiast zasnąć. Nic z tego. Muszę jeszcze pojechać do mieszkania po zmarłej niedawno bliskiej osobie i poprzenosić, co nieco do piwnicy i garażu. Jestem z reguły sknerą a skoro mam zdrowe ręce, plecy i nogi to nie będę zlecał roboty na zewnątrz tylko ogarnę do z Synem. Idzie nam nadzwyczaj dobrze, bo zawsze jest tak, że wszelkie czynności wykonywane z dziećmi wspólnie cementują więź między bliskimi, są źródłem nauki o sobie i dają mnóstwo satysfakcji. W międzyczasie koresponduję z kilkoma miłymi ludźmi na FB oraz staram się odtrącić pewną mężatkę, która na siłę zabiega o moją atencję, mimo, że daje jej do zrozumienia, że nie jestem zainteresowany interakcją. W końcu jej działania zamieniają się w monolog, w którym zaczyna mnie wyraźnie zaczepiać w sposób niegrzeczny. Wieje od niej złem i niekorzystną energią, patrzę na zdjęcia i przerażam się – czarownica w czystej postaci. Teksty w stylu wyszłam za mąż z rozsądku, to dobry mąż, ale nie kocham go i szukam emocji doprowadzają mnie do szewskiej pasji, ale tłumię emocje i staram się ją ignorować. Po pracy wpadamy z Synem na kolację do pewnej fajnej knajpki i po 20tej jestem w domu. Rytuał, czyli przegląd wiadomości spoza ścieku, żeby wiedzieć, co się dzieje na świecie a nie, co mam wiedzieć, trochę forów dyskusyjnych no i jestem na FB. Przeglądam zdjęcia kolegi, który akurat jest w US i przypominam sobie o projekcie przejechania Stanów w poprzek. Zrealizuję go w przyszłym roku, bo jeszcze nie zdarzyło się, aby coś zadeklarował i nie zrealizował. W ekstremalnej sytuacji zrobię to sam.
 
Odzywa się do mnie pewna znajoma sprzed jakiegoś czasu, unikająca dłuższy czas moich prób nawiązania kontaktu w czasie, gdy zawiesiła mnie na pętli emocjonalnej i obserwowała z lubością jak dyndam. Zalałem ją wówczas trzema stu litrowymi workami butelek po piwie i jakoś wróciłem do reala. Po roku z górką dostaję kapitalną wiadomość – co u ciebie słychać? Stęskniłam się…Zaglądam na profil, fota ta sama, co kiedyś (nieaktualna – nigdy tak nie wyglądała, nawet jak ją znałem). Obserwuje tkliwych nihilistów, eskejp from rialiti, jesteśmy dorośli, jak to się stało, smutne wiersze, smutnych ludzi, ciemna rzeczywistość – jak widzę tu tez bez zmian. Kreujemy się na zagubioną we współczesnym świecie, smutną intelektualistkę. Nie odzywam się nic do chwili, gdy nie wpadam na grupę – imprezy w Spiżu w Katowicach, wspomnienia wracają a ja dziś widzę na pięknych fotach jak tańczy z uśmiechem na twarzy z jakimś typem w spodniach jak od piżamy. Sama w butach na koturnie (nienawidzę, bo niszczą piękno kobiecej nogi)! Ktoś mało wyrobiony teraz dojdzie do wniosku – no tak! Nie zaleczył się i go wzięło. Nic z tych rzeczy. Wzięła mnie, ale straszna złość, że w tak prymitywny sposób dałem się podejść dość lekko podchodzącej do życia i ludzi osobie posiadającej jedną umiejętność – kreowania się na kogoś kim nie jest. Blokuję ją na FB, oczywiście nic nie odpisuję.
 
Zaczyna coś buzować, kolega zupełnie nieświadomie przywołuje obraz mojej pierwszej dziewczyny i miasta skąd pochodzi, ciśnienie rośnie, kiedy nagle dopada mnie „czarownica mężatka” niemal wrzeszcząc CAPS LOCKIEM, że ONA SIĘ PYTAŁA CZY JA BYŁEM ŻONATY a ja nie odpowiadam i tak trzy czy cztery razy na zasadzie copy paste (znam te klimaty, koleś beton zarabia pieniądze i żre czipsy z biedry popijając hop colą a ona się nudzi, bo jedyne co ich łączy to węzeł małżeński). Tu miało być ” 😀 ” ale nie będzie, bo mi jej żal. Wiem – głupi jestem.
 
W ogóle jej nie odpowiadałem poza zdawkowym dawaniem do zrozumienia, że nie znajdziemy wspólnego języka. Znów atak, tym razem już bardzo nisko, że żaden prawdziwy facet nie uzewnętrzniałby się tak jak ja, znakiem tego muszę być ciotą. Zazwyczaj olewam takie teksty, bo to jest klasyka manipulacji u kobiet, zresztą dość prymitywna ale po całym dniu i refleksjach z nim związanych pękam i…każę jej wypierdalać (może kiedyś opiszę ten dość powszechny u części kobiet mechanizm wyprowadzania facetów z równowagi tylko po to, aby wybuchnęli, bo to wprowadza nas w poczucie winy a tu już tylko krok do osiągnięcia tego co się chce, czyli wykorzystania przewagi emocjonalnej – mięśnie przy tego typu przemocy to są dziecinne zabawki).
 
Zaraz po wysłaniu tych słów dopada mnie najpierw wściekłość, bo dałem się sprowokować a za chwilę poczucie słabości. Piszę jakieś emocjonalne pożegnanie, którego nawet w tej chwili nie pamiętam. Rano usuwam wszystko z FB i czuję jak się rozpadam. Kurde, czy naprawdę jedyna nadzieja dla mnie jest w samotności? Lubię pisać, niektórzy ludzie lubią to czytać, daje mi to namiastkę poczucia, że robię coś wartościowego, coś co może u kogoś wywołać grymas śmiechu na twarzy a może łzę wzruszenia?
Przepraszam wszystkich ale nie wytrzymałem wczoraj. Nie będę się tłumaczył z fundamentów dlaczego jestem tak rozstrojony, żeby nie dawać jakiejś kolejnej kreaturze narzędzia do ataku.
 
Piszcie dzienniki, bo inaczej, albo zabetonują Was w Matrixie albo zwariujecie nie poddając się temu wszystkiemu.
Dobrego dnia.
Rafał
Opublikowane w

Instytucja pampersa.

Tego chyba nie było? Powstało w czasach, gdy miałem przyjemność obcować z kobietą naznaczoną mężczyzną pampersem 😉 gdyby nie szybka umiejętność rozeznania w sytuacji, mógłbym popaść w niezłe tarapaty.

Otóż męski pampers jest to jeden z lepszych sposób na poderwanie współczesnej, wyemancypowanej kobiety a jak zdążyłem się zorientować wielu braci mych kochanych bardziej lub mniej świadomie wykorzystuje ten stan ku uciesze własnej a mniejszej płci pięknej – do rzeczy, zatem 😉

Otóż męski pampers odpowiada żywotnym potrzebom wykazania własnej siły i wartości wielu kobiet, które w ten sposób realizują się życiowo. Oczywiście wszystko odbywa się podświadomie, bo gdyby odbywało się świadomie to zjawisko męskich pampersów nie miałoby racji bytu, ewentualnie jedynymi osobnikami żyjącymi w symbiozie z owymi panami byłyby ich matki, przy czym nie ma znaczenia czy pan jest murarzem, cieślą czy wziętym informatykiem – chodzi o pewien schemat.

Czytaj dalej „Instytucja pampersa.”

Rafał Skonecki